[PL] Dzięki programom komputerowym obsługującym narzędzia cyfrowe dany projekt artystyczny może uzyskać pożądaną formę w sposób niezwykle precyzyjny, bez oporu materii czy grawitacji. Stopień dokładności wykonywanych przez te urządzenia działań zależy od ich parametrów i ustawień technicznych. Nabierając wiedzy i doświadczenia w tym zakresie, artyst(k)a może rozwijać nie tylko swój warsztat, ale i świadomość artystyczną. Wchodzi w dialog zarówno z materiałem jak i z maszyną, która niekiedy sama podsuwa zaskakujące rozwiązania.

Praca ze skanerem czy obiektami 3D to dostęp do praktycznie nieograniczonej liczby form i kształtów przeniesionych w obszar cyfrowy. To kolejne, często nowe możliwości zestawiania i kontrastowania kształtów czy też pojęć. Mowa jest o dużym polu poszukiwań artystycznych, badaniach na styku sztuki i techniki.

Korzystanie ze zdobyczy technologii cyfrowej nie musi oznaczać mechanicznych powtórzeń, produkcji na masową skalę bądź unicestwienia wartości artystycznych danego dzieła. Mimo pozornej łatwości użycia narzędzie cyfrowe nie zwalnia z posiadania wrażliwości i umiejętności operowania środkami artystycznymi w sposób świadomy. Daje możliwość poszerzenia zasobu stosowanych brył czy zestawień formalnych o nowe wartości estetyczne i semantyczne. To i szereg innych zjawisk, związanych z tematyką formy generowanej cyfrowo, chciałbym poddać analizie przy wykorzystaniu kwerendy w zakresie nurtów Nowej Estetyki, Glitsh Art’u czy Post Internetu.

Swoje rozważania opieram na kilkuletnim doświadczeniu w pracy w obu środowiskach, cyfrowym i analogowym.

[ENG] Thanks to computer programs supporting digital tools, a given artistic project can obtain the desired form in an extremely precise manner, without the resistance of matter or gravity. The degree of accuracy of the actions performed by these devices depends on their parameters and technical settings. By gaining knowledge and experience in this field, the artist can develop not only his or her technique, but also his or her artistic awareness. It implies entering a dialogue with both the material, and the machine, which sometimes suggests surprising solutions on its own.

Working with a 3D scanner or 3D objects means access to an unlimited number of forms and shapes transferred to the digital area. These are other, often new, possibilities of juxtaposing and contrasting shapes or concepts. A large area of artistic exploration is being discussed here, research led between arts and technology.

Exploiting the digital technology does not have to rely on mechanical repetition, mass production, or the destruction of the artistic value of a given work. Despite the apparent ease of use, the digital tool does not exempt from having the sensitivity and the ability to use artistic means in a conscious manner. It gives the possibility of extending the resource of the shapes used or formal juxtapositions with new aesthetic and semantic values. I would like to analyze this phenomenon and a few other contexts related to the subject of digitally generated forms using a query in the field of New Aesthetics, Glitsh Art or Post Internet.

I base my considerations on years of experience in working in both environments, digital and analogue.